دوبیتی شمارهٔ۱۵۳

کنون داری نظر گو واکیانم              

ز جورت در گدازه استخوانم

بکه اندیشه‌ای بیداد پیشه

که آهم تیر بو ناله کمانم

 دوبیتی شمارهٔ ۱۵۴

تو خود گفتی که مو ملاح مانم            

به آب دیدکان کشتی برانم

همی ترسم که کشتی غرق وابو               

 درین دریای بی پایان بمانم

دوبیتی شمارهٔ ۱۵۵

مو آن رندم که پا از سر ندونم            

 سراپایی بجز دلبر ندونم

دلارامی کز او دل گیرد آرام               

بغیر از ساقی کوثر ندونم

دوبیتی شمارهٔ ۱۵۶

دلم دور است و احوالش ندونم             

 کسی خواهد که پیغامش رسونم

خداوندا ز مرگم مهلتی ده             

که دیداری بدیدارش رسونم

دوبیتی شمارهٔ ۱۵۷

سر کوه بلند چندان نشینم            

 که لاله سر بر آره مو بچینم

الاله بیوفا بی بیوفا بی              

 نگار بیوفا چون مو گزینم

دوبیتی شمارهٔ ۱۵۸

خوشا روزی که دیدار ته وینم               

 گل و سنبل ز رخسار ته چینم

بیا بنشین که تا وینم شو و روز                  

 جمالت ای نگار نازنینم

دوبیتی شمارهٔ ۱۵۹

شبی خواهم که پیغمبر ببینم              

 دمی با ساقی کوثر نشینم

بگیرم در بغل قبر رضا را                  

در آن گلشن گل شادی بچینم

دوبیتی شمارهٔ ۱۶۰

بوره روزی که دیدار ته وینم               

گل و سنبل به دیدار تو چینم

بوره بنشین برم سالان و ماهان              

که تا سیرت بوینم نازنینم

دوبیتی شمارهٔ ۱۶۱

گلستان جای تو ای نازنیننم               

 مو در گلخن به خاکستر نشینم

چه در گلشن چه در گلخن چه صحرا                

 چو دیده واکرم جز ته نوینم

دوبیتی شمارهٔ ۱۶۲

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم               

 به دریا بنگرم دریا ته وینم

بهر جا بنگرم کوه و در و دشت             

نشان روی زیبای ته وینم

دوبیتی شمارهٔ ۱۶۳

خوش آنساعت که دیدار ته وینم             

کمند عنبرین تار ته وینم

نوینه خرمی هرگز دل مو                   

 مگر آن دم که رخسار ته وینم

دوبیتی شمارهٔ ۱۶۴

الهی دشمنت را خسته وینم             

 به سینه اش خنجری تا دسته وینم

سر شو آیم احوالش بپرسم              

سحر آیم مزارش بسته وینم

دوبیتی شمارهٔ ۱۶۵

اگر جسمم بسوزی سوته خواهم              

اگر چشمم بدوزی دوته خواهم

اگر باغم بری تا گل بچینم             

گلی همرنگ و همبوی ته خواهم

دوبیتی شمارهٔ ۱۶۶

بیا سوته دلان گردهم آئیم            

سخنها واکریم غم وانمائیم

ترازو آوریم غمها بسنجیم             

هر آن سوته تریم وزنین تر آئیم

دوبیتی شمارهٔ ۱۶۷

نمیدانم که سرگردان چرایم            

گهی نالان گهی گریان چرایم

همه دردی بدوران یافت درمان            

ندانم مو که بیدرمان چرایم

دوبیتی شمارهٔ ۱۶۸

ز حال خویشتن مو بیخبر بیم             

 ندونم در سفر یا در حضر بیم

فغان از دست تو ای بیمروت            

 همین ذونم که عمری دربدر بیم

دوبیتی شمارهٔ ۱۶۹

بوره یکدم بنالیم و بسوجیم         

از آنرویی که هر دو تیره روجیم

ته بلبل حاش لله مثل مو نی            

نبو جز درد و غم یک عمر روجیم

دوبیتی شمارهٔ ۱۷۰

عزیزا ما گرفتار دو دردیم               

 یکی عشق و دگر در دهر فردیم

نصیب کس مباد این غم که ما راست              

 جمالت یک نظر نادیده مردیم

دوبیتی شمارهٔ ۱۷۱

بیا تا دست ازین عالم بداریم          

 بیا تا پای دل از گل برآریم

بیا تا بردباری پیشه سازیم             

 بیا تا تخم نیکوئی بکاریم

دوبیتی شمارهٔ ۱۷۲

بوره کز دیده جیحونی بسازیم           

بوره لیلی و مجنونی بسازیم

فریدون عزیزم رفتی از دست               

 بوره کز نو فریدونی بسازیم

دوبیتی شمارهٔ ۱۷۳

بوره سوته دلان با ما بنالیم      

زدست یار بی پروا بنالیم

بشیم با بلبل شیدا به گلشن            

اگر بلبل نناله ما بنالیم

دوبیتی شمارهٔ ۱۷۴

ته سر ورزان مو سودای ته ورزان              

گریبان بلرزان وا ته لرزان

کفن در کردنم صحرای محشر             

هران وینان احوال ته پرسان

دوبیتی شمارهٔ ۱۷۵

برندم همچو یوسف گر بزندان            

ویا نالم زغم چون مستمندان

اگر صد باغبان خصمی نماید             

 مدام آیم بگلزار تو خندان

دوبیتی شمارهٔ ۱۷۶

دلم از دست ته نالانه نالان             

 اندرون دلم خون کشته پالان

هزاران قول با ما بیش کردی             

همه قولان ته بالان بالان

دوبیتی شمارهٔ ۱۷۷

گلی کشتم باین الوند دامان                 

 آوش از دیده دادم صبح و شامان

چو روج آیو که بویش وا من آیو                 

 برد بادش سر و سامان بسامان

دوبیتی شمارهٔ ۱۷۸

خوشا آنان نه سر دارند نه سامان              

نشینن هر دو پا پیچن به دامان

شو و روزان صبوری پیش گیرن             

 بیاد روی دلداران مدامان

دوبیتی شمارهٔ ۱۷۹

بوره ای دل بوره باری بشیمان              

 مکه کاری کز آن گردی پشیمان

یه دو روزی بناکامی سرآریم              

 باشه روزی که گل چینیم بدامان

دوبیتی شمارهٔ ۱۸۰

بوره منت بریم ما از کریمان               

 بکشیم دست از خوان لئیمان

کریمان دست در خوان کریمی               

که بر خوانش نظر دارند کریمان

دوبیتی شمارهٔ ۱۸۱

زدست مو کشیدی باز دامان                  

 ز کردارت نبی یک جو پشیمان

روم آخر بدامانی زنم دست               

 که تا از وی رسد کارم بسامان

دوبیتی شمارهٔ ۱۸۲

اگر مستان هستیم از ته ایمان              

وگر بی پا و دستیم از ته ایمان

اگر گبریم و ترسا ور مسلمان                

 بهر ملت که هستیم از ته ایمان

دوبیتی شمارهٔ ۱۸۳

ز یاد خود بیا پروا کریمان                

 ازو کو التجا وا که بریمان

کیه این تاب داره تا مو دارم                 

نداره تاب این سام نریمان

دوبیتی شمارهٔ ۱۸۴

پشیمانم پشیمانم پشیمان              

کاروانی بوینم تا بشیمان

کهن دنیا بهیچ کسی نمانده              

 به هرزه کوله باری میکشیمان

دوبیتی شمارهٔ ۱۸۵

مو آن اسپید بازم سینه سوهان              

 چراگاه مو بی سر بشن کوهان

همه تیغی به سوهان میکرن تیز              

مو آن تیغم که یزدان کرده سوهان

دوبیتی شمارهٔ ۱۸۶

دلم تنگ ندانم صبر کردن             

 زدلتنگی بوم راضی بمردن

ز شرم روی ته مو در حجابم            

 ندانم عرض حالم واته کردن

دوبیتی شمارهٔ ۱۸۷

الهی سوز عشقت بیشتر کن           

دل ریشم ز دردت ریشتر کن

ازین غم گر دمی فارغ نشینم              

 بجانم صد هزاران نیشتر کن

دوبیتی شمارهٔ ۱۸۸

آنکه بی خان و بی مانه منم من            

آنکه بر گشته سامانه منم من

آنکه شادمان به انده میکره روز             

آنکه روزش چو شامانه منم و من

دوبیتی شمارهٔ ۱۸۹

اگر دستم رسد بر چرخ گردون             

از او پرسم که این چین است و آن چون

یکی را میدهی صد ناز و نعمت                 

 یکی را نان جو آلوده در خون

دوبیتی شمارهٔ ۱۹۰

دلا خونی دلا خونی دلا خون             

همه خونی همه خونی همه خون

ز بهر لیلی سیمین عذاری                

 چو مجنونی چو مجنونی چو مجنون

دوبیتی شمارهٔ ۱۹۱

بعالم کس مبادا چون من آئین            

مو آئین کس مبو در دین و آئین

هر آنکو حال موش باور نمیبو                     

 مو آئین بی مو آئین بی مو آئین

دوبیتی شمارهٔ ۱۹۲

بیا جانا دل پردرد مو بین               

سرشک سرخ و روی زرد مو بین

غم مهجوری و درد صبوری                

 همه برجان غم پرورد مو بین

دوبیتی شمارهٔ ۱۹۳

بیته یک شو دلم بی غم نمی‌بو             

 که آن دلبر دمی همدم نمی‌بو

هزاران رحمت حق باد بر غم              

 زمانی از دل ما کم نمی بو

دوبیتی شمارهٔ ۱۹۴

وای از روزی که قاضیمان خدا بو               

 سر پل صراطم ماجرا بو

بنوبت بگذرند پیر و جوانان                 

وای از آندم که نوبت زان ما بو

دوبیتی شمارهٔ ۱۹۵

دلی دیرم که بهبودش نمی‌بو             

سخنها میکرم سودش نمی‌بو

ببادش میدهم نش میبرد باد               

در آتش می‌نهم دودش نمی‌بو

دوبیتی شمارهٔ ۱۹۶

سری دارم که سامانش نمیبو           

غمی دارم که پایانش نمیبو

اگر باور نداری سوی من آی               

 بوین دردی که درمانش نمیبو

دوبیتی شمارهٔ ۱۹۷

دلی دیرم دمی بیغم نمی‌بو              

غمی دیرم که هرگز کم نمی‌بو

خطی دیرم مو از خوبان عالم              

که یار بیوفا همدم نمی‌بو

دوبیتی شمارهٔ ۱۹۸

بوره جانا که جانانم تویی تو              

بوره یارا که سلطانم تویی تو

ته دونی خود که مو جز تو ندونم             

بوره بوره که ایمانم تویی تو

دوبیتی شمارهٔ ۱۹۹

به والله که جانانم تویی تو              

 بسلطان عرب جانم تویی تو

نمیدونم که چونم یا که چندم                

 همی دونم که درمانم تویی تو

دوبیتی شمارهٔ ۲۰۰

شبی دیرم زهجرت تار تارو          

گرفته ظلمتش لیل و نهارو

خداوندا دلم را روشنی ده             

که تا وینم جمال هشت و چارو